Mijn engel
Soms zie ik je ineens weer zo helder,
zo dichtbij en zo levensecht.
Ik haat het verleden en ik mis je zo,
er zijn zoveel gevoelens waar ik tegen vecht.
Je zei altijd wij zijn maatjes voor het leven,
maar jij hebt die belofte laten gaan.
Ik doe mijn best om zo goed mogelijk verder te leven,
maar ik begrijp niet waarom je dit hebt gedaan.
Ik heb mezelf er nog lang niet bij neer gelegd,
mijn maatje, mijn vriend.
Ik heb het er nog steeds heel erg moeilijk mee maar,
Rust in vrede, je hebt het verdiend,
Reacties op dit gedicht
| Will Hanssen: | Vrijdag, april 15, 2005 16:44 |
| Heel erg rakend dit gedicht, prachtig verwoord. Sterkte! Liefs, Will |
|
| Laura Luijkx: | Vrijdag, april 15, 2005 16:39 |
| *Kippenvel, meisje* Heel erg mooi geschreven! *Dikke knuffel* Liefs, Laura |
|
| sunset: | Vrijdag, april 15, 2005 12:06 |
| Drpef, hunkerend, verlangens, wensend mooi verwoord. Liefs (en mijn genegenheid) / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: -guardian-angel- | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 april 2005 | ||
| Thema's: | ||