Vechter, liefste.
Had het beeld mij verraden
de vechter van het leven
je gaf op voor mijn voeten
en danste niet meer zo elegant
als ik nog nooit had gezien
Je hals was enkel nog gehavend
van het jarenlange sierlijke zijn
Mijn liefste, je leven is geweest
onze ogen mogen sluiten nu
zodat de dromen ons kunnen vullen
Had het beeld mij verraden
van de schoonheid achter ijzeren masker
je was een vechter; terwijl ik opgaf
bleef je met handen gebald staan kijken
naar het voetenwerk voor jou
Ik mis je, mijn liefste
.
Reacties op dit gedicht
| pramodah: | Zaterdag, april 16, 2005 19:05 |
| de laatste zin spreekt boekdelen | |
| ManicManja: | Zaterdag, april 16, 2005 18:55 |
| poezie en herkenbaar..heerlijk liefsx Manja |
|
| MayadeBij: | Zaterdag, april 16, 2005 18:52 |
| mooi..! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mokulsha | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 16 april 2005 | ||
| Thema's: | ||