12:17 zaterdagavond
als de kleuren opeens opdrogen
en de hardheid van de wereld je
vol in het gezicht raakt
en als het "wat de toekomst brengen moge"
in de volheid van gebrek aan vrede je
steeds vermoeider rusteloos maakt
en als je voelt wat ik hier schrijf
als je hart dit leest
bedenk dan dat gisteren ook ooit eens
het onbereikbare overmorgen is geweest...
Reacties op dit gedicht
| Zilke: | Dinsdag, april 19, 2005 21:24 |
| Leest als een bemoedigende schouderklop (een voorzichtig, zorgzaam tikje dat zegt dat je er niet alleen voor staat) lief :) |
|
| Het Gejefte: | Maandag, april 18, 2005 10:10 |
| wow, man, u krijgt mij stil en ademloos... dit is een heel sterk gedicht, ge blijft mij verbazen! Jef |
|
| Mathilde: | Zondag, april 17, 2005 22:37 |
| schitterend, invoelbaar gedicht! geef de hoop nooit op... xxx | |
| Fortune: | Zondag, april 17, 2005 12:18 |
| schitterend gedicht.. Heel mooi geschreven.. liefs, Samantha |
|
| psych: | Zondag, april 17, 2005 11:36 |
| mooi geschreven,,, ik lees angst doch ook moed,,,liefs,,,elze,,, | |
| Black Lord: | Zondag, april 17, 2005 11:14 |
| woorden met een stille echo warme groet wim black lord |
|
| sunset: | Zondag, april 17, 2005 09:38 |
| Voelbare verwoorde angst én hoop. Liefs / sunset |
|
| Martine Gieze: | Zondag, april 17, 2005 08:18 |
| indrukwekkend! zeer mooi verwoord! liefsMart |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, april 17, 2005 00:35 |
| heel mooi Groetjes Dirk |
|
| Renate-td-: | Zondag, april 17, 2005 00:30 |
| wauw.. prachtig | |
| Mindy broeders: | Zondag, april 17, 2005 00:29 |
| heel erg mooi, ik ben er stil van... | |
| Lia : | Zondag, april 17, 2005 00:23 |
| heel mooi dicht.... | |
