Even helemaal los van gedachten
En zag het opeens gebeuren…
Gevangen in een cel van hout,
Dwong hij de vrede af
Hij vocht met storm
Met striemen kille wind langs het gezicht
Overeind komend
en recht overeind blijft hij staan,
Krachtig maar vastbesloten
Bij woeste golven van de zee
Recht op zijn doel af,
Met opgeheven hoofd de zee in lopend
Opweg naar de horizon,
Waar niet alleen de zon zich verschool,
Maar nog veel meer dan dat,
Namelijk iets dat men vrijheid noemde
Onmacht, gegrepen uit het niets,
Maar toch door blijven vechten
Wanhoop wordt de kracht,
Die hem de zee in leidde
Met uitgestoken hand naar het
Ongrijpbare dat men vrede en vrijheid noemde,
Maar bleef onverbeten doorvechten,
Tegen de woeste golven in,
Die zich tegen de magere benen van de man beukten
Straal het uit want de mensen zien het aan mij,
Geef die kracht door,
Geef de mensen diezelfde kracht en hoop,
En gingen hand in hand, zij aan zij,
De woeste golven tegemoet,
Op naar de vrijheid