een jaar later
Iedereen denkt dat het over is
Dat ik alles zomaar even wis
Dat ik weer opnieuw kan beginnen
Maar voor mij voelt het anders van binnen
Mijn therapie is nu gestopt
maar er is nog steeds iets dat niet klopt
Mijn leven is nog steeds een grote zooi
Het lijkt of ik leef in een ijzere kooi
Alles wordt door een ander bepaalt en verboden
Terwijl ik het maar blijf zien, het bloed, het rode
Want stoppen met snijden kan ik niet
Dat maakt ook niet uit, zoalng niemand het ziet
Want niemand mag het nu weten
Ze moeten het allemaal maar vergeten
Soms gaat het een beetje goed
Dan ben ik volijk en heb ik moed
Zo is nou eenmaal mijn leven
Het gaat door terwijl ik probeer niet op te geven
Het leven is een pad dat je moet volgen en als je eenmaal het verkeerde pad bent ingeslagen is er geen weg meer terug!
Reacties op dit gedicht
| Lijntje: | Maandag, april 18, 2005 17:41 |
| heel mooi geschreven.. herkenbaar.. maar mischien kun je het ze beter vertellen? ik weet hoe moeilijk het is.. ben er voor je! liefs karlijn | |
| *klijntje*: | Maandag, april 18, 2005 17:28 |
| heey lieffurd dankje! jij bent egt mijn grootste steun! zonder jou wask nix! sta ook altijd voor jou klaar houw super veel van je! dikke kuzz *klijntje* |
|
| Yulez: | Maandag, april 18, 2005 17:08 |
| wow.... sterkte meid |
|
| *Steffi*: | Maandag, april 18, 2005 16:08 |
| Hmm,, Mooi geschreven! En nja.. Geef de moed niet op hoor! 't komt nog wel.. Geef het wat tijd,, Xxx! ((Je mag me altijd mailen of toevoegen als je msn hebt!)) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *klijntje* | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2005 | ||
| Thema's: | ||