DE WERELD VAN HIERNAAST
DE WERELD VAN HIERNAAST
Je leeft je eigen leven
in de wereld van hiernaast.
De deuren staan wel open,
maar je bent niet meer gehaast.
Ik zwaaide en ik riep.
Je blik greep mijn beweging.
Herkenning zag ik niet
toen de zuster met je meeging.
Het liefst ben je alleen,
verdwaald in je gedachten.
Je mompelt woordjes van voorheen,
terwijl je handen doelloos wachten.
De wereld van hiernaast.
De deuren staan wijdopen.
Uitnodigend, vooral geen haast.
De route is niet mis te lopen.
Je leeft je eigen leven
in de wereld van hiernaast.
De deuren staan wel open,
maar je bent niet meer gehaast.
Ik zwaaide en ik riep.
Je blik greep mijn beweging.
Herkenning zag ik niet
toen de zuster met je meeging.
Het liefst ben je alleen,
verdwaald in je gedachten.
Je mompelt woordjes van voorheen,
terwijl je handen doelloos wachten.
De wereld van hiernaast.
De deuren staan wijdopen.
Uitnodigend, vooral geen haast.
De route is niet mis te lopen.
Reacties op dit gedicht
| sujoma: | Dinsdag, november 21, 2000 19:25 |
| geweldig mooi gedicht, ik werk in een verpleeghuis voor dementerende bewoners en vond wat je schreef heel herkenbaar Bedankt!!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wil | 
|
|
| Gecontroleerd door: simpel | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||