opgebrandt
ik heb gewoon geen zin meer,
voor mij is het leven opgebrand,
het is zo zwaar zo moeilijk zo traag,
ik wil gewoon stoppen,
nooit wakker worden uit mijn dromen,
mijn leven is gewoon kapot gegaan,
het zit vast ik ben op moe,
ik wil rusten,
maar moet elke morgen weer moed nemen,
om op te staan,
steeds weer een stap elke dag weer,
dan veeg ik mijn leven bij elkaar,
en moet ik weer opnieuw beginnen,
maar verlies elke keer,
steeds zet ik mijn eerste stappen,
waarheen weet ik nog niet,
zoeken naar rust,
waar ik niet wakker hoef te worden,
en dromen mag zo lang als ik wil
Reacties op dit gedicht
| boom: | Maandag, mei 02, 2005 12:01 |
| er zijn tijden dat mensen zich zo voelen, maar is dat eigenlijk geen onmacht en onbegrip van de wereld om je heen, de dingen die je overkomen waar je geen raad mee weet of hoe je die moet sturen. liefs van de boom |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lufsnoes21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2005 | ||
| Thema's: | ||