Mijn tranen van geluk
Mijn tranen van geluk,
nooit heb je ze begrepen.
Nooit drongen ze tot je door,
dat is nu wel gebleken.
Mijn tranen van geluk,
ze toonden het diepste van mijn wezen.
Maar haar schoonheid zag jij nimmer,
dat heb je nu wel bewezen.
Mijn tranen van geluk,
nooit kon ik ze bedwingen.
Maar nimmer begreep jij,
hoe je mijn hartje liet zingen.
Mijn tranen van geluk,
voor immer in de kiem gesmoord.
De taal die mijn hartje sprak,
jij hebt hem nooit gehoord...
nooit heb je ze begrepen.
Nooit drongen ze tot je door,
dat is nu wel gebleken.
Mijn tranen van geluk,
ze toonden het diepste van mijn wezen.
Maar haar schoonheid zag jij nimmer,
dat heb je nu wel bewezen.
Mijn tranen van geluk,
nooit kon ik ze bedwingen.
Maar nimmer begreep jij,
hoe je mijn hartje liet zingen.
Mijn tranen van geluk,
voor immer in de kiem gesmoord.
De taal die mijn hartje sprak,
jij hebt hem nooit gehoord...
Reacties op dit gedicht
| cooremans tiny: | Zondag, september 25, 2005 13:20 |
| prachtig gedichtje:) mooi verwoord, maakt me wel een beetje droevig, mooi, liefs tiny xxx | |
| *Emms*: | Maandag, juni 27, 2005 21:00 |
| kOn ik het maar hOren :) ;) Nee grapje.. Ma.. wOow he.. je schrijft egt mOoi! :D Knuffel | |
| Vervelende meid: | Dinsdag, april 19, 2005 11:10 |
| tranen van geluk die in vervangen werden door tranen van verdriet? |
|
| sunset: | Dinsdag, april 19, 2005 09:35 |
| Klinkt als een eenzijdig liefdevoelen. En dat is inderdaad altijd pijnvol. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frans07 | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 19 april 2005 | ||
| Thema's: | ||