Onmogelijk
Wachtend totdat het onvermijdelijke
je eindelijk vermijdt
tot je rivier is gevuld met zilver
en de zon robijnen regent
Totdat alle schimmen, schimmen zijn
niet meer om je heen spoken
totdat alle herinneringen
je met rust laten
Bramen zijn slechts vruchten
Een naad is een aars
Een player, de speler van een spel
En een stem is 1 die je uitspreekt
Wachtend totdat je verder kan
niet eeuwig achterom kijkt
naar het verouderde woud
waar de zon niet scheen te schijnen
je eindelijk vermijdt
tot je rivier is gevuld met zilver
en de zon robijnen regent
Totdat alle schimmen, schimmen zijn
niet meer om je heen spoken
totdat alle herinneringen
je met rust laten
Bramen zijn slechts vruchten
Een naad is een aars
Een player, de speler van een spel
En een stem is 1 die je uitspreekt
Wachtend totdat je verder kan
niet eeuwig achterom kijkt
naar het verouderde woud
waar de zon niet scheen te schijnen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: RaaS | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||