Je gezicht bleek
Ik zag je...
Je lag daar.
Maar toch ook weer niet.
Je lichaam was een leeg omhulsel.
Je gezicht was bleek.
Ik zag je daar...
Jouw ogen leeg..
Niet dat bekende lichtje dat er altijd was…
Waar ben je nou naartoe?
Laat me niet achter…
Jouw mooie, altijd rozige, gezicht was bleek…
Ik mis je…
Elke dag...
Verlang ik naar jouw mooie lach.
De manier hoe jouw ogen zo mooi oplichtten als ik de kamer binnenliep...
Die was er niet meer…
De laatste herinnering aan jou is raar…
Je gezicht zo bleek…
Tommie1: | Zondag, oktober 30, 2005 21:29 |
ik ken het wat je net omschreven hebt, maar al te vaak. valt moeilijk te bevatten. knuff Tommie |
|
Longo Ornella: | Donderdag, juni 23, 2005 08:51 |
Toen ik op de kamer van mama binnenkwam in het ziekenhuis en ze lag daar dood, wel dan zag ik haar hoe jij deze persoon beschrijft... Zoiets doet immens veel pijn, ik weet het... Dikke knuffel |
|
Niniki: | Vrijdag, april 22, 2005 01:18 |
Je geeft haar zulke mooie gedachten. sterkte kniff Niniki |
|
truttebol: | Vrijdag, april 22, 2005 01:08 |
hoi meis....gewoon door gaan met gedichten schrijven,het help ook om veel te verwerken....heel veel liefs en een dikke kus thea |
|
wijnand.: | Donderdag, april 21, 2005 23:51 |
Teder en mooi | |
christina: | Donderdag, april 21, 2005 05:40 |
prachtig geschreven ondanks al de droevenis en verbittering die is zeer zeker voelbaar blijf schrijven het kan je helpen het verdriet te verwerken en te plaatsen |
|
sharty: | Woensdag, april 20, 2005 19:11 |
Mooi gedicht... Sterkte ermee! | |
Auteur: Rachel Rutten | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 20 april 2005 | ||
Thema's: |