Onweer..
Onweer...
Ik loop op het strand, verlaten en alleen.
Ik kijk om, zwarte wolken om mij heen.
Ik kan nu alleen maar wachten op de regen die komen zal.
En opeens hoor ik in de verte een knal.
Hij komt dichterbij, en haalt me in.
Dat is het begin….
Een begin van weer een onweersbui,
Zal deze mij dan wel vellen?
Niemand kan dat aan mij vertellen.
Reacties op dit gedicht
| Tommie1: | Zondag, oktober 30, 2005 21:31 |
| hoop niet dat je hoopte wel geveld te worden..anders wil wel met je mee. knuff Tommie |
|
| Longo Ornella: | Donderdag, juni 23, 2005 08:52 |
| Kort maar krachtig! Ben blij dat hij jou niet geveld heeft! Kusje, Ornella x! |
|
| Niniki: | Vrijdag, april 22, 2005 01:19 |
| Wacht niet op het onweer, maar op de zon doe eens weer gaat schijnen! Niniki |
|
| christina: | Donderdag, april 21, 2005 05:35 |
| Onweer brr ik vind het alles behalve fijn Zeg maar ik ben er bang voor Maar toch vind ik het ook weer boeiend Mooi gedicht vind ik dit Liefs Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rachel Rutten | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2005 | ||
| Thema's: | ||