Ravijn
Ravijn…
Ik vlucht voor mijn angsten
Die mij volgen waar ik ga
Ik ren tot ik niet verder kan
Tot ik aan een ravijn sta
Het is het ravijn van dood en vergeten
Van verdriet en nooit weer zien
Ik kan geen kant op, de angst komt dichterbij
Zal ik springen, er een eind aan maken misschien?
Bij een blik naar beneden
Duizelt het in mijn hoofd
Mijn angsten naderen alsmaar sneller
Mijn hersenen lijken verdoofd
De angst voor mijn angsten wordt steeds groter
Ze komen al in het zicht
Ik doe een stap naar voren
Ik doe mijn ogen dicht
De duistere diepte
Schiet langs mij heen
Het is de duizelende diepte van het ravijn
Waarin ik zojuist verdween…
Ik vlucht voor mijn angsten
Die mij volgen waar ik ga
Ik ren tot ik niet verder kan
Tot ik aan een ravijn sta
Het is het ravijn van dood en vergeten
Van verdriet en nooit weer zien
Ik kan geen kant op, de angst komt dichterbij
Zal ik springen, er een eind aan maken misschien?
Bij een blik naar beneden
Duizelt het in mijn hoofd
Mijn angsten naderen alsmaar sneller
Mijn hersenen lijken verdoofd
De angst voor mijn angsten wordt steeds groter
Ze komen al in het zicht
Ik doe een stap naar voren
Ik doe mijn ogen dicht
De duistere diepte
Schiet langs mij heen
Het is de duizelende diepte van het ravijn
Waarin ik zojuist verdween…
Reacties op dit gedicht
| zonnetje*: | Maandag, november 07, 2005 19:30 |
| ma meid toch voel je je zo slecht prachtig geschreven mooi verwoord je kan altijd bij mij terrecht met een probleem kussies anne |
|
| Deadeye Rose: | Woensdag, april 20, 2005 17:35 |
| Hey Roos! Mooi geschreven:) Ik snap wat je bedoeld;) Luf u! Kus, Anies |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zepslet | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2005 | ||
| Thema's: | ||