Een traan
Een traan
zomaar
uit het niets
Waar komt
die traan
toch ineens
vandaan
Een vraag
zonder antwoord
ik moet
mezelf
nu maar eens
laten gaan
Met heel mijn zijn
in dit leven staan....
zomaar
uit het niets
Waar komt
die traan
toch ineens
vandaan
Een vraag
zonder antwoord
ik moet
mezelf
nu maar eens
laten gaan
Met heel mijn zijn
in dit leven staan....
Reacties op dit gedicht
| loving horse: | Woensdag, september 18, 2002 21:13 |
| ik ben een schouder om op te huilen indien je er eentje nodig mocht hebben... | |
| j.k: | Vrijdag, augustus 17, 2001 23:03 |
| ik geef jou mijn schouder daar mogen zoveel zoute verdrietige tranen op vallen als je kwijt moet!!! knuffie jeanique |
|
| mini: | Vrijdag, augustus 17, 2001 15:49 |
| Bij het laten rollen van die traan, laat je ook veel van dat verdriet los... Veel sterkte! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dave de Laat | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||