drank
drank
drank maakt meer kapot
dan liefde goed kan maken
drank zit op de stoel van god
en kan je ongenadig raken
te diep in het glas gekeken
tekent mijn bestaan
als de dagen zijn verstreken
moet ik maar eens gaan
ik begin aan een lange tocht
op weg naar nuchterheid
uitdrogend door tekort aan vocht
raak ik mijn geweten kwijt
het pad loopt van links naar rechts
evenals mijn stappen
alleen zijn werkt nu averechts
ik zal naar vrede happen
gelukkig ben ik zeventien
ligt de wereld voor me open
ik ben blij dat ik kan zien
en ik ben blij dat ik kan lopen
drank maakt meer kapot
dan liefde goed kan maken
drank zit op de stoel van god
en kan je ongenadig raken
te diep in het glas gekeken
tekent mijn bestaan
als de dagen zijn verstreken
moet ik maar eens gaan
ik begin aan een lange tocht
op weg naar nuchterheid
uitdrogend door tekort aan vocht
raak ik mijn geweten kwijt
het pad loopt van links naar rechts
evenals mijn stappen
alleen zijn werkt nu averechts
ik zal naar vrede happen
gelukkig ben ik zeventien
ligt de wereld voor me open
ik ben blij dat ik kan zien
en ik ben blij dat ik kan lopen
Reacties op dit gedicht
| Michelle Doets: | Maandag, april 25, 2005 14:38 |
| heyy met sibel hij is vet en je hebt natuurlijk wel gelijk je raakt zo ie zo al iedereen kwijt door drank! | |
| darkchild: | Donderdag, april 21, 2005 17:12 |
| hahah kei leuk geschreven!! ZEventien is een mooie leeftijd!! Lang leve de lol! groetjes suus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Derk Bransen | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2005 | ||
| Thema's: | ||