Dromend...
Dromend...
Lopend in het donker,
Zoekend naar het licht.
Maar de mist trekt langzaam op,
En weerhoudt me van elk zicht.
Tastend in het duister,
Graaiend naar hou-vast.
Vurig hopend op een leven,
Dat beter bij me past.
Elven en feeën,
In een land hier ver vandaan.
Uit mythes en legendes,
Ik zie ze naast me staan.
De vrouwe van het woud,
Met haar helder blauwe ogen.
Zegt dat ze van me houdt,
Maar ik voel me bedrogen.
Dus hier is het waar mijn wereld eindigd,
Dit leven is voorbij,
Ik wordt niet langer gepijnigd,
Eindelijk ben ik vrij...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Rhiannon | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2005 | ||
| Thema's: | ||