Zwart bazalt
Zwart bazalt
Dichtbij, en ver
er zal toch eens
het tijkan er niet bij
glijdt uit mijn handen
keert niet, niet voor mijpleur op
rooie ploert
jij loert op mijn doodjij brengt mij
niet meer
in vervoeringver achter mij
grijnst Tilion
ik wilde dat ik mee konhet sop
taant af met
hangende koppente zwak voor het
zwart basalt
laat hem groen gebalde tengelsen zilt
in pokdalige spleten
van zijn aangezichthun aller roep, aan mij gericht
toch maar weer toe
een haltik keer me
vaal licht van Telperion
naar waar mijn verhaal begon
Over dit gedicht
| Auteur: Ertju | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2005 | ||
| Thema's: | ||