20-04-05
Van toen naar nu.
Mijn leven was uitzichtloos,
Gewoon hopeloos.
Ik zag alleen angst en verdriet
Meer was er voor mij niet.
Ik had nooit durven dromen
Dat alles toch goed zou komen.
Eerst wilde ik alles vergeten en voorgoed verdwijnen,
In plaats van in m’n eentje weg te kwijnen.
Nu wat later ben ik blij dat ik nog leef,
Er zijn nu zoveel dingen waar ik echt om geef.
Er zijn nu zoveel positieve dingen,
Af en toe kan ik wel dansen en zingen.
Ik weet nu wat echte blijdschap is
Dat was echt een groot gemis.
Liefde…daar wist ik niks van,
Gelukkig had het lot een ander plan.
Zij kwam in mijn leven,
En ze blijft me zoveel moois geven.
Ik wil haar nooit meer kwijt,
En mijn keuze voor het leven….daarvan heb ik absoluut geen spijt.
Het verdriet en de angst is er af en toe nog wel,
Maar het brengt me niet meer volledig in de knel.
Ik heb nu een schouder om uit te huilen,
Bij mijn allerliefste, die ik voor geen goud in zou ruilen!
Zij die mij troost als ik angstig ben,
Zij die mij nu zo goed ken.
Zij is mijn alles, ze hoort bij mij,
Zij maakt mij gelukkig en blij.
Zij laat me voelen wat ik nog nooit heb gevoeld,
Het leven…zoals het is bedoeld!!