Ik wou dat ik alles achter kon laten, en bij je kon zijn,
want mijn hart ligt in jou mooie wadi's,
en mijn ziel zit in je zee, je zand en je lucht.
Ik adem je bergen in, en kusten uit.
Ik huil om je vrouwen, zing over je mannen,
droom over je nachten, luister naar je wind,
en praat met je zonsondergangen.
Ik ruik je planten, proef je grond.
Ik voel je ritme, en denk aan je morgenstond.
Niets maakt me zo gelukkig als jij,
en ik wil dit gevoel niet kwijt.
Ik heb het leven zonder jou gekent,
en nooit wil ik naar die leegte terug.
Want jij bent altijd in mijn hoofd, mijn hart, mijn ziel.
Zonder je warmte bevries ik, zonder je kleuren wordt ik blind, zonder je stilte wordt ik doof en zonder je mensen wordt ik gek.
Hoe kom ik ooit weer van je los.
Dit verlangen maakt me bang.
Ook al wil ik de wereld zien,
in mijn hart zal ik altijd bij je zijn.
Ik mis je zo, mijn Sinaï,
mijn woestijn.....