Zo veel
Één traan,
één doorzichtige druppel.
Zo veel gevoel,
zo'n klein verschijsel.
Één lach,
zo veel spieren,
zo veel moeite.
Je kijkt er doorheen.
Ik voel me alleen.
één doorzichtige druppel.
Zo veel gevoel,
zo'n klein verschijsel.
Één lach,
zo veel spieren,
zo veel moeite.
Je kijkt er doorheen.
Ik voel me alleen.
Reacties op dit gedicht
| sitara: | Vrijdag, juli 01, 2005 11:44 |
| triest maar mooi laat dat masker toch achterwege meid uit je gevoelens verberg ze niet langer ... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rosa | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||