zonlicht
waar ik niet kon weglopen van de werkelijkheid
het leven me geen schuilplaats bood
had ik mezelf als een prairie hondje ingegraven
op een plaats waar niemand me bereiken kon
de diamant die ik dacht te hebben gevonden
bleek glas te zijn heel kunstig afgewerkt
ik bewaar de stukjes in een vierkant doosje
herinnering aan leugen en aan schijn
met kopje uitgestoken zie ik weer zonlicht
ook zonder diamant of glas mag ik er zijn
het leven me geen schuilplaats bood
had ik mezelf als een prairie hondje ingegraven
op een plaats waar niemand me bereiken kon
de diamant die ik dacht te hebben gevonden
bleek glas te zijn heel kunstig afgewerkt
ik bewaar de stukjes in een vierkant doosje
herinnering aan leugen en aan schijn
met kopje uitgestoken zie ik weer zonlicht
ook zonder diamant of glas mag ik er zijn
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Roelie Kuilder | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2005 | ||
| Thema's: | ||