Cyris en ik hadden een weddenschap afgesloten. Ik bleef volhouden dat ik geen gedicht met aparte en mooie woorden kon schrijven, want tot nu toe waren mijn gedichten gewoon simpele, normale woorden. Cyris bleef volhouden dat ik het wel kon, dus ik zou het gaan proberen.


De Wonderbaarlijke Wateren

Prinses van de wonderbaarlijke wateren
Met blonde als van goud gesponnen lokken
Worstelend met de zachte bewegingen van de zee
Haar goddelijke lichaam achtervolgend

Zich sierlijk laten mee voeren met de strelingen van de oceaan
Glijdend, door de golven zich een weg banend
Duikend naar de diepte der zeeen
Gehuld in stilte en kille duisternis

Op weg naar de kleurrijke zeebodem
Praalachtige koraalriffen overeenlopend met de adembenemende wezens van de zee
Ontwakende oesters met verblindende parels
Hun prinses leidend langs een pad van brandende kaarslichtjes

Zuiveren klanken zangerig uit haar betoverende stem
Haar geliefde prins lonkend met haar verleidelijke ogen
Zwevend en dansend, elkanders lichaam in elkaar verstrengeld
Omringd door de duizenden wezens van de zee

Aanbiddelijke passionele romantiek
De samensmelting van twee liefelijke harten
Samen met de stille geheimen van de wonderbaarlijke wateren
Hun liefde voor eeuwig gekoesterd


En jullie zien het resultaat, Cyris heeft dus gewonnen!
Gefeliciteerd Cy, binnenkort een gedicht voor jou op de webgek.

Liefs Michelle