Jij keerde mij de rug toe...
Jij keerde mij de rug toe,
terwijl ik jou zo nodig had.
Je liet me verward achter,
ik die jou zo aanbad.
Nooit had ik gedacht
dat ik jou vertrek overleven zou,
want jij was mijn leven,
ik leefde voor jou.
Maar het leven draaide door,
al ging het langzaam.
Ik leefde onbewust,
was vreselijk eenzaam.
Toch heelden de wonden,
de pijn traag weggesleten,
het gaat goed nu
al zal ik jou nooit vergeten.
terwijl ik jou zo nodig had.
Je liet me verward achter,
ik die jou zo aanbad.
Nooit had ik gedacht
dat ik jou vertrek overleven zou,
want jij was mijn leven,
ik leefde voor jou.
Maar het leven draaide door,
al ging het langzaam.
Ik leefde onbewust,
was vreselijk eenzaam.
Toch heelden de wonden,
de pijn traag weggesleten,
het gaat goed nu
al zal ik jou nooit vergeten.
Reacties op dit gedicht
| *sterretje*: | Zaterdag, april 23, 2005 22:50 |
| Knap dat het je is gelukt. Ik zit nu in dezelfde situatie. Alleen kan ik de desbetreffende persoon nog heel moeilijk loslaten. Maar ik hoop dat ik het net als jou ook ooit zal kunnen. De tijd zal het leren. Sterkte! Liefs... |
|
| Iemand: | Zaterdag, april 23, 2005 20:51 |
| mja het is soms erg moeilek om te aanvaarden dat je ook zonder die éne persoon kan leven...prachtig geschreven! | |
Over dit gedicht
| Auteur: soulsister | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2005 | ||
| Thema's: | ||