Geen glimlach
Diepe gedachten
Niemand die het ziet
Zoveel tranen
Zo veel verdriet
De stille woorden
Niet uitgesproken
Maar toch zo duidelijk
Je bent gebroken
Net als porselein
Makkelijk te breken
En als bij zinloos geweld
Mensen die gewoon toekeken
Niemand die je een hand aanbied
Of vraagt hoe het met je gaat
Geen enkel die het ook maar interesseerd
Je ontvangt geen liefde en geen haat
Je voelt jezelf gebroken
En dat ben je ook van binnen
Niemand die je woorden snapt
Want jij maakt geen hele zinnen
Je stamelt wat woorden uit
In de hoop dat ze het begrijpen
Dat ze misschien snappen hoe je je voelt
zonder hele zinnen uit je te krijgen
Je voelt je machteloos
Je hebt geen vrienden meer
Want deze zogenaamde vrienden
Bedrogen je keer op keer
Wat moet je nu nog in het leven
Geen enkel iemand die nog om je geeft
Niemand die je tranen ziet
Niemand die ziet hoe erg je beeft
Geen enkel glimlachje krijgen ze van jou
Want waarom zou je lachen?
Je hebt zoveel pijn van binnen
Hoe kunnen ze nou een glimlach verwachten?!
Reacties op dit gedicht
| D-RoSe: | Vrijdag, mei 13, 2005 22:14 |
| Als jij dit bent, Dan ben je als mij, Ik voel precies wat je bedoelt Daarom is het zo een geweldig gedicht... Ik heb ook andere gelezen, en ze zijn echt super! Ga zo door.. Liefs, D-RoSe |
|
| Diablo DaVinci: | Zondag, april 24, 2005 19:25 |
| heel mooi geschreven!!! Ik voel je. One love an' peace. |
|
| moppiej: | Zondag, april 24, 2005 19:21 |
| een heel erg mooi gedichtje! *knuffel* |
|
| *Corientjuh*: | Zondag, april 24, 2005 10:45 |
| Ik ken dit gevoel en het is erg mooi verwoord het is precies zoals je zegt corientje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: SecretMistery | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2005 | ||
| Thema's: | ||