Hoe lang is de nacht aan het einde van de dag
waarom zag ik niet dat jij zo stil naast me lag
Uren hebben we zo bij elkaar gelegen
geen woord gezegd, alleen gezwegen
Geen besef over dood of leven
onze lichamen in elkaar verweven
Koud in de morgen, bij het eerste licht
was je uiteindelijk voor de dood gezwicht
Verteerd door ziekte en medicijnen
zag ik je langzaam wegkwijnen
De doktoren zagen ook geen heil meer
waarom slikte je nu alles in 1 keer?
De zin van het leven was weg voor jou
je wilde dood en toonde geen berouw
In stille trom ben je gegaan
en laat mij er nu alleen voor staan