ik ben als vergif, zo puur
Ik ben als vergif, zo puur.
Ik smeek je raak mij niet aan.
Binnen een paar dagen is je leven zuur.
Laat mij maar gewoon gaan.
Ik ben als vergif, zo puur.
Veradelijk doordat je het niet ziet.
Bouw om mij heen een muur.
Bespaar jezelf voor verdriet.
Ik ben als vergif zo puur.
Voor mezelf is het al te laat.
Als je om mij gaat geven betaal je duur.
Het is beter dat je gewoon gaat.
Ik ben als vergif en vraag je niet om mij te gaan geven.
Ik ben het gif zonder tegen gif en verniel je leven.
Ik smeek je raak mij niet aan.
Binnen een paar dagen is je leven zuur.
Laat mij maar gewoon gaan.
Ik ben als vergif, zo puur.
Veradelijk doordat je het niet ziet.
Bouw om mij heen een muur.
Bespaar jezelf voor verdriet.
Ik ben als vergif zo puur.
Voor mezelf is het al te laat.
Als je om mij gaat geven betaal je duur.
Het is beter dat je gewoon gaat.
Ik ben als vergif en vraag je niet om mij te gaan geven.
Ik ben het gif zonder tegen gif en verniel je leven.
Reacties op dit gedicht
| *me&tears*: | Woensdag, juni 15, 2005 13:50 |
| geschreven vol zelfhaat...maar denk ns na wat je doet voor een goeds.hoe lief je bent..ook voor mij....wees niet bang..ik wil je aanraken.. kusje |
|
| natje1711: | Maandag, april 25, 2005 13:19 |
| wow is dat niet wat erover. maar ja wel goed geschreven :) | |
| sunset: | Maandag, april 25, 2005 13:02 |
| Zo zonder zelfliefde, hopeloos verwoord. En dat terwijl één echte blik in de spiegel al volstaat om het tegendeel te bewijzen. Je moet wel durven kijken. Liefs (en knuf) / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mellody | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2005 | ||
| Thema's: | ||