Mijn oude saxofoon
Mijn oude saxofoon,
De oude saxofoon
sprak
‘n schorre stem
van stoffige blues
’t stof van oude
muzikanten, stoof
voor even, sierlijk
voor mij op
Vergeten antiek
verlegen, en tevens
zo verstopt
vulde de kamer
Een hoek waar
enkel spinnen en
vluchtige blikken
waren geweest
Kalme klanken klonken
eindeloos en zacht
vulde de leegte
die jij had achtergelaten
F.
Reacties op dit gedicht
| Orphan Angel: | Dinsdag, april 26, 2005 18:27 |
| Deze vind ik mooi... prachtig sfeerbeeld. Hou ook van "Een hoek waar enkel spinnen en vluchtige blikken waren geweest" Heerlijk om lezen, mooi en zacht en sfeervol. |
|
| Martine Gieze: | Dinsdag, april 26, 2005 15:55 |
| een heel mooie sfeer neergezet!! errug mooi weer! liefs,Mart |
|
| sunset: | Dinsdag, april 26, 2005 13:51 |
| Wij zijn wel in herinnering bezig vandaag ;~). Zoals steeds graag gelezen. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2005 | ||
| Thema's: | ||