observerend kijk ik,
naar haar wazige gelaat.
ik buig me ietsje verder over,
tot ze werkelijk voor me staat.
ik zie de onregelmatigheden,
ze springen gelijk in het oog.
ik vraag me peinzend af,
hoeveel ze nou precies woog.
haar ogen staan net iets schuin,
donker bruin, met groen ertussen.
fel en levendig, en de rest lijkt
ze kalmpjes af te blussen.
zwarte wimpers en twee smalle strepen
van donkere wenkbrauwen op de lichte huid.
onzekerheid steeds diep verborgen,
straalt toch geen zorgeloosheid uit.
op de neus een aantal sproeten,
een smalle en wat kleine mond.
al veel woorden versleten daar,
luid pratend in het rond.
kritisch kijk ik nog een keer,
en knijp m'n ogen nog eens saam.
kijk dat meisje doet dat ook,
oh! ik sta voor een spiegelraam.