Mijn wereld
is met jou verrijkt.
De koele nonchalance,
jouw dadendrang,
je arbeidsgang.
De grootheid
van je visie
nivelleerde mij.
Ging snel voorbij
aan ethos en ambitie.
De ruimte,
die je vroeg en kreeg,
beperkte mijn vermogen,
de wereld in te gaan,
als opdracht, zelf gekozen.
Als ik naar buiten kijk,
verrijkt
met jouw ervaring,
dan zie ik meer
en beter, dan
voorheen.
De muren zijn
danwel van steen,
maar het gevoel,
de warmte,
gaat niet meer
langs mij heen.