Vergeet-me-niet
Ik zie mijn weerspiegeling,
standvastig en echt dit leven,
geen illusies achter de bos rozen,
Ik slenter naar later,
kijk hoe bloesem danst op een plas
verzamel weer mijn gedachtes,
achter het gordijn van de treurwilg,
weet hoe we hier begonnen met weven,
en sponnen goud in het riet,
schreven daarop een toekomst
als blijk van liefde
bespeur nog enkele verdorde bladeren,
en een kruiwagen vol verdriet,
kijk hoe je woorden zijn gegroeid,
tot een vergeet-me-niet
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2005 | ||
| Thema's: | ||