uw schoot mijn achilleshiel
ik kan mijzelf niet meer bevatten
mijn lijf lekt uit alle gaten ziel
ik berust in ruwe rusteloosheid
leg me neer bij mijn achilleshiel.
waar mijn moeder me vasthield toen ze me dompelde
in haar warme schoot, vanwaar ze bang aanschouwt
hoe ik voor uw altaar kniel
ik weet dat gij niet kunt bevatten
waarom ik aan uw voeten viel.
ik viel hard, uw buik was zacht
hij brak mijn val en gij mijn hart
maar ik sloop weg toen gij uw ogen sloot.
verlangen zou knagen als ik me dompelde
ik stoot me geen twee keer in dezelfde schoot.
mijn lijf lekt uit alle gaten ziel
ik berust in ruwe rusteloosheid
leg me neer bij mijn achilleshiel.
waar mijn moeder me vasthield toen ze me dompelde
in haar warme schoot, vanwaar ze bang aanschouwt
hoe ik voor uw altaar kniel
ik weet dat gij niet kunt bevatten
waarom ik aan uw voeten viel.
ik viel hard, uw buik was zacht
hij brak mijn val en gij mijn hart
maar ik sloop weg toen gij uw ogen sloot.
verlangen zou knagen als ik me dompelde
ik stoot me geen twee keer in dezelfde schoot.
Reacties op dit gedicht
| libel: | Donderdag, april 28, 2005 18:06 |
| Wauw, wat kan jij schrijven, geweldig... Dit geldt voor al je dichten, heb ze net gelezen. Liefs, lia |
|
| Oorlam: | Donderdag, april 28, 2005 11:46 |
| oe op die poes | |
| sunset: | Donderdag, april 28, 2005 11:40 |
| S c h i t t e r e n d! Liefs (en knuf) / sunset PS: Zo graag gelezen dit. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: durango | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2005 | ||
| Thema's: | ||