wij...
Dit moest ons afscheid zijn...
maar blijf
ik kan niet zonder je aandacht,
ik kan je niet laten gaan
al word dat van mij verwacht.
Nooit dit gevoel gehad,
alsof er niks anders meer bestaat,
hoe moet het dan verder
als ik dit zomaar achterlaat?
Maar het is moeilijk
kan het mezelf amper vergeven,
nooit meer eerlijk zijn,
tegen de mensen die om me geven.
Maar hoe moet het dan verder,
is hier een oplossing voor?
Of gaan wij gewoon zonder
verpinken door?
Want als dit stopt,
zijn we dan wel eerlijk tegen onszelf?
maar blijf
ik kan niet zonder je aandacht,
ik kan je niet laten gaan
al word dat van mij verwacht.
Nooit dit gevoel gehad,
alsof er niks anders meer bestaat,
hoe moet het dan verder
als ik dit zomaar achterlaat?
Maar het is moeilijk
kan het mezelf amper vergeven,
nooit meer eerlijk zijn,
tegen de mensen die om me geven.
Maar hoe moet het dan verder,
is hier een oplossing voor?
Of gaan wij gewoon zonder
verpinken door?
Want als dit stopt,
zijn we dan wel eerlijk tegen onszelf?
Reacties op dit gedicht
| [zwarte engel]: | Woensdag, juni 17, 2009 20:19 |
| ai.. hoop dat het inmiddels beter gaat | |
| sunset: | Donderdag, april 28, 2005 17:22 |
| Moeilijk. En voelbaar. Liefs (en warme knuf) / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: soulsister | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2005 | ||
| Thema's: | ||