Iemand zoals jij
wie had ooit gedacht
dat ik zoveel kon beminnen
dat ik na zoveel streven
al mijn liefde eens kon geven
Ik dwaalde langs diepe dalen
kende zoveel trieste verhalen
dacht ik nooit meer het zonlicht te zien
waar ik deze ellende verdien?
Maar opeens lachtte het leven
ik had nog zoveel te geven
jouw warme lach raakte me aan
en plots kon ik mijn vleugels uitslaan
Nu vliegen we langs de warme zon
naar de plaats waar het ooit begon
plant jij in mij het nieuwe leven
je liefde aan mij gegeven
we raken de plaats aan waar het zachtjes groeit
en onze liefde zo intens boeit
De gedachte "voor eeuwig" maakt me blij
want ik weet, ik vind nooit meer iemand zoals jij
dat ik zoveel kon beminnen
dat ik na zoveel streven
al mijn liefde eens kon geven
Ik dwaalde langs diepe dalen
kende zoveel trieste verhalen
dacht ik nooit meer het zonlicht te zien
waar ik deze ellende verdien?
Maar opeens lachtte het leven
ik had nog zoveel te geven
jouw warme lach raakte me aan
en plots kon ik mijn vleugels uitslaan
Nu vliegen we langs de warme zon
naar de plaats waar het ooit begon
plant jij in mij het nieuwe leven
je liefde aan mij gegeven
we raken de plaats aan waar het zachtjes groeit
en onze liefde zo intens boeit
De gedachte "voor eeuwig" maakt me blij
want ik weet, ik vind nooit meer iemand zoals jij
Reacties op dit gedicht
| Tommie1: | Maandag, mei 02, 2005 19:27 |
| lief geschreven. voelbaar eerlijk en poetisch. blijf je vleugels uitslaan en luister naar je hart zou ik zeggen. liefde is prachtig. schrijf er zelf ook graag over. Liefs Tommie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wolvin | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2005 | ||
| Thema's: | ||