En het leven gaat verder..
En het leven gaat verder.
Vanmiddag waren
mijn gedachten
totaal afwezig
want wat ik zag
dat hield mij heel
de middag bezig
want vanmiddag is
de achterbuurman
uit het ziekenhuis
ontslagen
ik zag hem
thuis komen
maar niet met
de benenwagen
een ernstige ziekte
heeft zijn leven
volledig doen
kantelen en keren
want zijn benen
moest hij laten
amputeren en de
artsen konden
het ook niet keren
een man
in de bloei
van zijn leven
en zijn bestaan
zal nu verder
in een rolstoel
met vier wieltjes
moeten gaan.
Reacties op dit gedicht
| J.H. Vergne: | Zaterdag, juli 09, 2005 11:44 |
| goed weer gegeven met veel medeleven groetje |
|
| sergev2005: | Zondag, mei 22, 2005 10:16 |
| Ik dwaalde zo een beetje door je gedichten, tot ik op dit ontroerend gedichtje viel. Vreselijk gewoon, zien hoe je leven nu verder moet op rollende voeten zonder gevoel, zonder de sensatie nog te krijgen ooit met beide voeten nog ooit volledig op de aarde te kunnen staan.. Groetje |
|
| herfstblad: | Vrijdag, mei 06, 2005 17:11 |
| het is cker verwarrend als je opeens iemand ziet die kon lopen maar het niet meer kan lopen sterkte+knuff tinkie |
|
| ILse Bruintjes: | Zondag, mei 01, 2005 19:14 |
| Dat is een pijnlijke ziekte voor je buurman heel veel sterkte Liefs mij |
|
| roodroosje: | Zaterdag, april 30, 2005 16:44 |
| Kan me voorstellen dat dat je wel even bezig houdt! Wat erg voor die man idd.. Mooi geschreven! Veel liefs, |
|
| Rien de Heer: | Vrijdag, april 29, 2005 18:47 |
| Verschrikkelijk....... Groetjes, Rien. |
|
| Just_Robin: | Vrijdag, april 29, 2005 18:36 |
| Wat vreselijk voor die man.. Probeer er maar eens mee te lezen, ik heb heel erg veel respect voor die mensen.. Prachtig en vol medeleven geschreven Liefs |
|
| Sunflower Ria: | Vrijdag, april 29, 2005 16:02 |
| intens die pijn vreselijk om zo jong zonder benen en leren er mee te leven triest mar mooi door jou geschreven liefs en warme knuffel Zonnengroet SunflowerRia |
|
| *Lind@*: | Vrijdag, april 29, 2005 11:12 |
| Tja dat hoort ook bij het leven, het is alleen niet zo fijn. Ik hoop dat toch op deze manier nog van het leven kan gaan genieten! Liefs Linda |
|
| hiljaa: | Vrijdag, april 29, 2005 11:00 |
| dit is iets waar een mens blijft bij stil staan! en vergelijkt dan met zijn eigen leven! knufliefs--hiljaa-- |
|
| keiko: | Vrijdag, april 29, 2005 09:36 |
| triest dat zulke dingen gebeuren in de bloei van je leven staan zonder benen door moeten gaan dat doet een mens laten treuren.. hoop dat hij snel zijn plekje vind in de omgang met zijn vier wielen dat hij het kan aanvaarden.. mooi geschreven van je.. moeilijk dit soort dingen in het leven.. liefs van keiko.. |
|
| Lia : | Vrijdag, april 29, 2005 07:40 |
| dat doet zeer om dat te zien... heel een leven wat totaal omgeslagen is... sjee... stil gelezen... knuf, Lia | |
| Annemieke van der Ven: | Vrijdag, april 29, 2005 06:23 |
| Warm meelevend gedicht.... Liefs Annemieke |
|
| Niniki: | Vrijdag, april 29, 2005 00:49 |
| Triest voor je buurman. Ja, het leven kan dan een hele ommezwaai maken, hoor. Er zijn een heleboel dingen, die je dan 'anders' moet gaan doen. Dat valt beslist niet mee. Sterkte voor je buurman. Liefs Niniki |
|
| psych: | Vrijdag, april 29, 2005 00:17 |
| erg voor die man en z'n famillie,,,,lief dat je daar over schrijft,,,liefs,,,elze,,, | |
Over dit gedicht
| Auteur: M@rcel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2005 | ||
| Thema's: | ||