kon ik maar

kon ik maar
even bij je zijn
even met je mee zweven
voor eens weer tijd met jou beleven

ik druk mij verlangens weg
en ik vecht
tegen de liefde die ik mis
die hier nu niet is

kon ik maar
even heel even bij je zijn
je vertellen van mij pijn
die ik voel als jij er niet bent

ik druk mij tranen weg
durf niet over je tepraten
wand naar wat jij hebt gedaan
is iedreen je gaan haten

maar toch wil ik bij je zijn
wand op een of ander manier
voel ik me bij jou zo fijn

kon ik maar
teggen je aan kruipen
nog voor één keer
in onze liefde verzuipen

kon ik je maar
los laten
je gaan verlaten
maar dat is zo moeilijk

maar dat kan niet
dus moet ik vechten
hoe moeilijk het ook is
hoe erg ik je ook mis

Geschreven door

emma groen

Reacties op dit gedicht

emma groen vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

fuzzyme:	Vrijdag, april 29, 2005 20:20
heel mooi neergezet, erg goed! xxx Fuzzyme. ps: wand=muur, wanT hoort het te zijn in jouw zinsgebruik, niet dat het echt wat uitmaakt maartoch:)

natje1711:	Vrijdag, april 29, 2005 19:24
prachtig geschreven groetjes natje

ja ik:	Vrijdag, april 29, 2005 19:18
mooi:D

Over dit gedicht

Auteur: emma groen
Gecontroleerd door: benji
Gepubliceerd op: 29 april 2005
Thema's: [Bedrog] [Liefdesverdriet] [Houden van]