Witte mist
Stikkend in het vocht
van haar zoute tranen
vlucht ze weg, het huis uit
Laat hen achter in hun witte mist
Stapt de auto in
een donkerblauwe met twee deuren
Muziek schalt luid
Neem weg de pijn
Water klotst wild
tegen de kliffen
Breekt de sleur, heen en weer
Laat haar drijven in je zachte wiegen
Roekeloos blijft ze rijden
in de leegte
Aan de rotswand staat een bord
Verboden toegang, diepe afgrond
Maar dat ziet ze niet
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Hannepon | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||