Toen was ze weg
De hoop om te verdwijnen
Om in een plek te verschijnen
Waar ze haar armen kon spreiden
En haar angst kon onder mijnen
Ze wou zich zelf laten gaan
Gaan naar de plek waar ze kon bestaan
Leven zoals ze was geweest
Waar mensen haar zouden zien zoals ze was, geen beest
De blaadjes ruisde zacht
Die wisten hoe het zat met de macht
Die over haar heerde
Bang om iets fout te doen, het verkeerde
Langs de weg gelopen
Zachtjes het huis uit geslopen
Naar de kust
Daar kwam ze tot rust
Ze slaakte een diepe zucht
Toen ze keek naar de roodblauwe lucht
De zon kleurde de ochtendgloren
Ze wist, ze was reddeloos verloren
Ze wilde haar laatste adem niet bewaren
Ze spreide haar armen en liet haar angsten varen
Toen..
Toen was ze er niet meer