Verdriet had ik na mijn scheiding wel verwacht,
had andere reacties van mijn 2 kinders verwacht.
Heb nòg meer het gevoel een slaafje te zijn,
en dat doet me nu het meeste pijn.

Respect is denk ik voor hen een vreemd woord,
blijkbaar ook nog nooit van gehoord.
Exuus nee hoor vergeet het ook maar,
nou dan ben ik er dus ook mooi mee klaar.

Voor mij nu totaal geen ontspanning meer,
en dat doet me nu echt heel zeer.
Ik ben knetter gek geweest al die jaren,
en ik bleef maar doorgaan om hen te sparen.

Nu mag ik dus gewoon door blijven draven,
de pot op!! want ik ben niet meer zon brave.
Maar toch jammer dat het zo moet gaan,
en ze me bijna niet meer zien staan.

Hoop dat ze gauw een eigen woning krijgen gaan,
misschien beseffen ze eens wat ze me nu aan hebben gedaan.
Maar ik vraag me nu wel af of ik dan nog bereid zal zijn,
want op het moment....doet het verschrikkelijk pijn.