vrienden
Vrienden?
Zeemzoete watervallen
van woorden, die je proberen
wijs te maken,
dat ze je graag mogen.
Een stok staat achter hun deur,
zonder dat je het in de gaten heeft.
Je had uw hart verpand,
je ogen gesloten,
je zag alleen het mooie.
Tot de dag van de mokerslag.
De zon verdween,
in een uitzichtloos tranendal.
Een breuk in uw hart,
leegte in je ziel,
onbegrijpend in uw geest.
Dat waren dan uw vrienden geweest.
Zeemzoete watervallen
van woorden, die je proberen
wijs te maken,
dat ze je graag mogen.
Een stok staat achter hun deur,
zonder dat je het in de gaten heeft.
Je had uw hart verpand,
je ogen gesloten,
je zag alleen het mooie.
Tot de dag van de mokerslag.
De zon verdween,
in een uitzichtloos tranendal.
Een breuk in uw hart,
leegte in je ziel,
onbegrijpend in uw geest.
Dat waren dan uw vrienden geweest.
Reacties op dit gedicht
| *~°Lexa°~* : | Maandag, mei 02, 2005 17:12 |
| SUPER MOOI! Men gedicht van de dag... En 100% waarheid...Ze vertellen dat ze je vrienden zijn en dat ze je graag zien maar als het erop aankomt...Sta je er toch steeds alleen voor... Het belangrijkste is dat je op je eigen benen kan staan en je weg naar het geluk kan vinden zonder dat je op iemand hoeft te kunnen rekenen... xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: claire vanfleteren | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 02 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||