De tijd lijkt onbeweeglijk.


Met schurende dromen verdwijnend in de nacht
lopend langs de eindeloze kusten, in de spelende wind
waar het water om mijn enkels spoelt, en ik wacht
totdat de dag, met nieuwe hoop, mij hier weer vindt..



- Maar het was de zee die jouw overspoelde
je hart verdronk, en niemand begreep,
niemand voelde wat je bedoelde..

Niemand zag hoe je hart werd meegenomen
verbannen naar een onbewoond eiland, afgelegen
hoe je de jaren steeds alleen moest doorkomen..

Maar het zal de zee zijn, samen met de wind
die jouw hart weer geheeld terug zal brengen
en die zal zorgen dat jij de liefde vindt.. -



De tijd lijkt onbeweeglijk
maar dromen schuiven voorbij
zal het ooit zover komen
dat ik bij jou ben, en jij bij mij?