Wat ik van jou kreeg
Als pleisters op mijn wonden
liggen jouw handen op mijn hart
waar ze feilloos knopen vinden
die je steeds geduldig ontward
Als zalf werken jouw ogen
op mijn rusteloze ziel
Je woorden, steeds goed overwogen
voorkomen dat ik val, telkens opnieuw
Als kompressen kussen jouw lippen
al mijn pijnen weg en meer
Ik laat jouw warmte naar binnen glippen
als verzachting van al het oude zeer
Maar weet mijn liefste dat ik nooit terug kan geven,
wat ik tot nu toe van je kreeg
poppemieke 2
liggen jouw handen op mijn hart
waar ze feilloos knopen vinden
die je steeds geduldig ontward
Als zalf werken jouw ogen
op mijn rusteloze ziel
Je woorden, steeds goed overwogen
voorkomen dat ik val, telkens opnieuw
Als kompressen kussen jouw lippen
al mijn pijnen weg en meer
Ik laat jouw warmte naar binnen glippen
als verzachting van al het oude zeer
Maar weet mijn liefste dat ik nooit terug kan geven,
wat ik tot nu toe van je kreeg
poppemieke 2
Reacties op dit gedicht
| poppemieke 2: | Woensdag, mei 04, 2005 11:02 |
| Dat gevoel heb ik tenminste, ik doe mijn best om zoveel mogelijk terug te geven groetjes |
|
| poppemieke 2: | Woensdag, mei 04, 2005 11:01 |
| Bedankt lieve sunset omdat je het mooi vond. Dat is ook zo, we mogen onszelf niet onderschatten groetjes groetjes |
|
| sunset: | Dinsdag, mei 03, 2005 11:56 |
| Prachtig warm, liefdevol, dankbaar verwoord. Liefs (en een fijne dag) / sunset PS: Al mag je wat jij de ander geeft ook nooit onderschatten hoor. |
|
| Oorlam: | Dinsdag, mei 03, 2005 10:34 |
| waarom niet? (mooi gedicht) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: poppemieke 2 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||