cement voor de groeven.
Jij bent mij diep vanbinnen
en ik voel de warmte die verkilt.
Ik voel de woorden die je raken
en zie de tranen op je gezicht.
Schel gegil van de valse tonen
die tot doel hebben te verdoven,
te vermijden dat het tegenspel
de bovenste stem zou inpalmen.
Die mislukte pogingen tot succes
waren misschien niet altijd even tevergeefs.
Want ook jouw ogen hebben gezien
en lijken te geloven dat wat zij zingen.
Als cement tussen de groeven
van jouw innerlijke gebroken baksteen
zal ik komen opdagen om ons weer te vermengen
tot de houvast van een prachtig kasteel.
Reacties op dit gedicht
| Ut Bijtjuh: | Woensdag, mei 04, 2005 17:45 |
| Helemaal geweldig! | |
| sunset: | Woensdag, mei 04, 2005 16:59 |
| Overtuigend hoopvol beeldend mooi. Liefs (en een prettige dag nog) / sunset |
|
| Godsend: | Woensdag, mei 04, 2005 15:20 |
| stilte...super!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Trilala | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||