stop ermee
kijk
kijk dan toch
in die spiegel
zo donker
zo bang
ze roept me
ze schreeuwt om hulp
zo bang
zo verdrietig
zo klein
haar ogen
zo rood
rood van verdriet
ze heeft iets in haar handen
iets
iets scherps
het is een scherf
neen
niet doen
ik kom eraan
stop ermee
ik kom je helpen
kijk dan toch
in die spiegel
zo donker
zo bang
ze roept me
ze schreeuwt om hulp
zo bang
zo verdrietig
zo klein
haar ogen
zo rood
rood van verdriet
ze heeft iets in haar handen
iets
iets scherps
het is een scherf
neen
niet doen
ik kom eraan
stop ermee
ik kom je helpen
Reacties op dit gedicht
| ..::Silent Tears::..: | Vrijdag, mei 06, 2005 11:18 |
| heel erg mooi maar je hebt t tog over jezelf? doe t niet meis..!! de littekens blijve voor altijd zitte je mag me altijd maile of toevoege op msn =) liefs silent tears |
|
| Boudaatje: | Woensdag, mei 04, 2005 20:43 |
| Mooi verwoord, eigenaardig geschreven, maar toch veelzeggend, ik lees hier een tweestrijd, laat de evenwichtigste winnen en de zwakkere helpen. liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: drucila | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||