Onwerkelijk...
Vandaag weer voor het eerst naar school,
Het lood staat me in mijn zool…
Langs jou kamer en lokaal,
Langs de vertrouwde zaal…
Angst komt bij me op,
Vandaar dat ik ook niet stop…
Ik werp voorzichtig een blik naar binnen,
Maar laat de angst het van me winnen…
Als ik dan weer beneden ben,
En mijn klas daar herken,
Hoor ik een stukje van jou verschijnen…
En beginnen we te geinen…
Over alle dingen die gebeurt zijn,
Sommige dingen doen nog pijn…
Dan wordt het weer stil,
En in het lokaal word het kil…
We kijken elkaar vragend aan,
Wanneer zullen we weer verder kunnen gaan?
Het lood staat me in mijn zool…
Langs jou kamer en lokaal,
Langs de vertrouwde zaal…
Angst komt bij me op,
Vandaar dat ik ook niet stop…
Ik werp voorzichtig een blik naar binnen,
Maar laat de angst het van me winnen…
Als ik dan weer beneden ben,
En mijn klas daar herken,
Hoor ik een stukje van jou verschijnen…
En beginnen we te geinen…
Over alle dingen die gebeurt zijn,
Sommige dingen doen nog pijn…
Dan wordt het weer stil,
En in het lokaal word het kil…
We kijken elkaar vragend aan,
Wanneer zullen we weer verder kunnen gaan?
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Mris | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 05 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||