ik wil dat je begrijpt hoe ik me voel
ik trek nu een lijn tussen toen en nu
hoop dat je begrijpt wat ik bedoel
dat ik mijn verdriet met je kan delen
jij me in je armen sluit
de bladzijde\'s uit mijn leven zijn hard
blaas jij nu het verhaaltje uit?

ik heb te veel gezien
te veel gehoord
te veel verdriet
te veel van het leven
god, je had me dit alles niet moeten geven

te veel elende in dit jonge verstand
de laatste tijd vragen mensen
wat is er toch met je aan de hand
de weg ben ik kwijt
mijn onbegrip is te groot
woorom ligt iedereen in de goot
overhoop

iedereen rot weg en doet zijn eigen ding
maar ik koester mijn eigenwaarde
ik prijk bij het zien van mijn vaders ring
die ik heb gekregen en die ik altijd draag
maar blijf ik in mij zelf geloven
dat is de roterende vraag

angt en tranen
bang om domme dingen te proberen
ik wil niet net als hen ook aan de drugs weg teren
ik wil ze helpen maar mijn kracht is te klein
mijn handen kunnen niet zoveel tillen
diep in mij doet het pijn

hun gezichten mager, ingetrokken
wat is er nu dan nog over
en die doortastende ogen kijken me aan
verwacht je van mij dat ik tover

ik ben het vertrouwen kwijt
mijn vrienden hebben me zovaak bedonderd
en toch heb ik spijt
alles is weg alleen door de pure cocaine
ook al bid ik elke dag.
mijn echte vrienden zijn verloren
slechts herrineringen aan hun
staan in fotolijstjes
in een glazen vitrine

de vriendschap is weg geblazen
soms denk ik terug aan ons samen
lachend, nu vallen er bij mij enkel tranen

amen

waarom heeft dit zo moeten lopen
waarom heb ik er niet voor jullie kunnen zijn
ik geef mijzelf de schuld ook al waren jullie de daders
de coce veranderde jullie van prachtige vrienden
in medogenloze veraders