Een naam...
Eens gehoord,
Jakob Platvoet, 14 jaar.
In de oorlog gestorven,
Nooit meer vergeten,
Alles helemaal bedorven,
Maar 14 jaar versleten.
Een naam die bij me blijft,
Een Joodse jongen,
Die mij heeft verstijfd,
Toen die woorden door me drongen.
Nooit gekend,
Geen familie of verband,
Je bent wie je bent,
Alleen hetzelfde land.
5 mei, een speciale dag,
De vrijheid voor allen,
Een traan en een lach,
Die niet meer zal vergallen.
Jakob platvoet,
Je bent speciaal voor mij,
Het leven (nu) voor je is zo goed,
Het maakt me wellicht wel blij...
Mischien zie ik je wel een keertje...
Net zoals al de andere mensen die in de oorlog gestorven zijn...
Ik hoop dat zij hun rust hebben gevonden...
Dankje...
Reacties op dit gedicht
| guinevere: | Zondag, mei 08, 2005 19:33 |
| mooi gedichtje... liefs roosjuh |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, mei 06, 2005 13:43 |
| ook een menigte mensen heeft een naam nodig, want alleen dan sta je oog in oog mee te leven. hans |
|
| ja ik: | Donderdag, mei 05, 2005 22:49 |
| mooi hoop met je meej:D -x-emma | |
| blue_heaven: | Donderdag, mei 05, 2005 22:49 |
| mooi gedichtje sorry voor die reactie zonder tekst drukte verkeerde knop,maar mooi tekstje. xXxblue_heavenxXx |
|
| blue_heaven: | Donderdag, mei 05, 2005 22:47 |
Over dit gedicht
| Auteur: black cat | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||