gevlogen naar verleden tijd.
Hoe kan de leegte die jij hier achterliet
mij vanbinnen weer vullen?
De herrinneringen blijven steken
terwijl je beeld onscherp staat.
Jij was mij vanbinnen
en het schrijven in verleden tijd,
het besef van de vergane werelden
zonder vervolg in het heden...
Waar ben je naartoe gevlogen
met de vleugels die je mij ooit schonk?
Waarom moest net jij het leven schenken?
Je uitgebrande ziel die mij achterliet.
Ik kan de rede in mijn hoofd niet vinden,
want zoeken tussen de scherven
van jouw gebroken spiegelbeeld...
Ik laat je niet gaan.
Reacties op dit gedicht
| melissa franken: | Woensdag, juni 08, 2005 10:57 |
| hoe mooi woorden ook zijn. hoe groot misschien zo klein. zullen ze altijd bij je blijven. de woorden die je op water laten drijven. zijn de woorden van je hart. wij twee samen hebben woorden zat. xxx melissa p.s wil jouw ook leren kennen je weet me te vinden. |
|
| melissa franken: | Woensdag, juni 08, 2005 10:56 |
| hoe mooi woorden ook zijn. hoe groot misschien zo klein. zullen ze altijd bij je blijven. de woorden die je op water laten drijven. zijn de woorden van je hart. wij twee samen hebben woorden zat. xxx melissa p.s wil jouw ook leren kennen je weet me te vinden. |
|
