wanneer een parachutist
vanuit een vliegtuig
hoog boven in de wolken
de moed verzameld
om zichzelf in de diepe te gooien
dan zijn vertoonde angsten
in luttele seconden verdwenen
als je al vliegend
tussen sterren en aarde
een plaats naar beneden begeeft
onder ons lopen mensen
gehaast in de rondte
als mieren die op zoek zijn
naar zoete smaken
die nergens te vinden zijn
in de hemel staan sterren
te stralen als verliefde ogen
die krachtig genoeg zijn
om een ieder op aarde
van nodige licht te voorzien
dan is het even balen
dat de mens naar beneden daalt
en niet naar boven stijgt
om van al dat wonderschoons
te kunnen genieten| Aramis: | Zaterdag, mei 07, 2005 12:47 |
| Dan toch maar liever zweefvliegen ;) Graag gelezen | |
| druppeltje: | Vrijdag, mei 06, 2005 19:34 |
| erg mooi gedichtje, met verrassend einde liefs drup |
|
| Riann: | Vrijdag, mei 06, 2005 19:07 |
| Een gedicht wat raakt Droevig maar het gebeurt. Een knuffel van mij |
|
| Klaes: | Vrijdag, mei 06, 2005 17:14 |
| Errg mooi,met spitsvondig einde, Groet/Klaes |
|
| Auteur: Bert Vos | ||
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||