het ranke riet wat ruischt
wie zoekt toch al mijn jaren,die ‘k al
verloren was in’ t pril begin, en ach,
wie verlicht nou mijn wandel waar ik o zo gaarne ga;
ik wil me schuilen in het ranke riet,samen ruischen
we dan de herfst waarmee het sterven steeds begint
ik wil me maan en sterren zijn
we spelen met de tijd en de zon is allang niet meer
ik zie mij lopen over’ t spegelend water klaar
en ik beruste mij in het woord dat stilaan klinkt
’k vertrouw op het waterke en zie waarheen hij voert
en berust mij in het zorg dat de aarde mij wil dragen
in nood en tot ver waar de dood zich reikt
,,,Psych,,,
Reacties op dit gedicht
| freakangel: | Zaterdag, mei 07, 2005 17:46 |
| Prachtig en stilmakend mooi... liefs freakangel |
|
| Mindy broeders: | Vrijdag, mei 06, 2005 23:40 |
| zucht... zo mooi... liefs mindy |
|
| Lia : | Vrijdag, mei 06, 2005 22:55 |
| warme knuffel voor jou... liefs, Lia |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, mei 06, 2005 22:17 |
| mooi verwoordt groetjes Dirk |
|
| Just_Robin: | Vrijdag, mei 06, 2005 21:33 |
| Prachtig.. Ik sta met m'n mond vol tanden Liefs, |
|
| MayadeBij: | Vrijdag, mei 06, 2005 21:16 |
| Hier is iets niet pluisch wat ik je brom ;) kus. | |
| evening_dark: | Vrijdag, mei 06, 2005 21:07 |
| super mooi gedicht liefs |
|
| Jan van Dord: | Vrijdag, mei 06, 2005 20:56 |
| Een mooi gedicht! | |
| hiljaa: | Vrijdag, mei 06, 2005 20:07 |
| o 't ruisen van het ranke riet o wist ik toch uw droevig lied wanneer de wind voorbij u voerd en zo uw halmen roert! hoe zere vallen ze af die zieke zomerblaren hoe zinken ze altemaar die eens zo groene ware...verder ken ik het niet meer!!! een gedichtje dat ik als 16 jarige moest leren ! weet nietmeer van wie het wasnmaar is me steeds bijgebleven knufliefs--hiljaa-- |
|
| m@rcel: | Vrijdag, mei 06, 2005 18:59 |
| Prachtig geschreven en zeer graag gelezen Gr. m@rcel |
|
| Quando: | Vrijdag, mei 06, 2005 18:48 |
| beauty:) liefs, Kim |
|
| Lievelingetje45: | Vrijdag, mei 06, 2005 18:47 |
| De dood is voor jou nog veraf toch stuur ik jou een zonnestraal zodat jou hart nog een beetje met geluk word verblijd een warme troostknuffel van veraf geef ik jou ook en in gedachten ben ik bij jou het geluk heb jij echt verdient zeer schitterend gedicht! Liefs/Knuffel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||