dit is geen leven meer

ik was gelukkig elke dag
maar dat veranderde meteen
toen ik plotseling niets meer zag
was ik helemaal alleen

ik hoopte op wat licht
maar ik zag niks komen
het donker had zich op mij gericht
zoals in alle slechte dromen

ik was gestruikeld over iets
maar het deed geen zeer
ik voelde helemaal niets
pijnloos lag ik neer

bang voor wat er komen zou
kwist niet wat er aan de hand was
het enigste dat ik wou
was dat ik weer genas

ineens zag ik een flits
een paar meter hiervandaan
een grote gedaante, iets wits
bood mij zijn hulp aan

Het legde zijn hand op mijn ogen
en gaf mij een heerlijk gevoel
ik begon dat ding te mogen
maar ik begreep zijn doel

Het verloste mij van het leven
dat had ik wel gedacht
en ik voelde, ook al was het maar even
dat hij mij naar een betere wereld bracht

Geschreven door

tieke01

Reacties op dit gedicht

tieke01 vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Dirk Hermans:	Vrijdag, mei 06, 2005 23:04
het is een ontroerden gedicht waar ik heel aandachtig gelezen heb moedig neergezet Groetjes Dirk

ILse Bruintjes:	Vrijdag, mei 06, 2005 22:48
als ik dit gedicht lees krijg ik tranen in mijn ogen zo mooi geschreven Komt vast diep uit je hart het ontroerd mij heel erg en spreek `t me aan Liefs xxx Ike

Over dit gedicht

Auteur: tieke01
Gecontroleerd door: Sheena
Gepubliceerd op: 06 mei 2005
Thema's: [Dood]