we bloeien nu wild
we bloeien nu wild
ik duwde de wolken opzij
maakte de hemel weer vrij
zo dat je zon weer kon schijnen
je ploegde me om na de
oogst gaf me stilte en troost
liet me in winter verdwijnen
maar de wind droeg het zaad
van de prins van geen kwaad
naar een vruchtbare bodem
we kiemden in licht en
warmden ons nieuwe gezicht
in een zonnig lentegebeuren
we bloeien nu wild en
kleuren onze momenten
wiegen elkaar zonder enig bedenken
wil melker
07/05/2005
Reacties op dit gedicht
| black cat: | Zaterdag, mei 07, 2005 20:20 |
| De wind waait door mijn haren, Kijkend naar de mooie oogst, Ik zou het liefst de hele dag staren, Met witte wijn, op zijn droogst. Prachtig gedicht, Liefs, dieuwertje |
|
| hiljaa: | Zaterdag, mei 07, 2005 17:16 |
| wolken oogsenwind warmt in het wild! prachtig geschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Mathilde: | Zaterdag, mei 07, 2005 16:12 |
| dit is weer een prachtig gedicht van jou, zoals altijd (eigenlijk). lees je altijd zeer graag! liefs, mathilde | |
| Diane: | Zaterdag, mei 07, 2005 12:25 |
| Prachtig geschreven,een gedicht van hoop leven liefde. Liefs Diane | |
| sunset: | Zaterdag, mei 07, 2005 08:34 |
| Een pracht 'woordenplaatje' weer. Meer dan graag gelezen. Liefs (en een fijn weekend) / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||